پاورپوینت بررسی معماری ایستگاه مرکزی مترو لاهه هلند
ایستگاه های کم عمق به روشی "باز" ساخته می شوند و سطح زمین در معرض دید قرار می گیرد. در چنین ایستگاه هایی از سیستم های سازه ای پس تیر با یک، دو یا چند ردیف تکیه گاه یا سازه های طاقدار استفاده می شود که برای بارهای ناشی از لایه ای از زمین به ضخامت 1-2.5 متر و حمل و نقل خیابانی طراحی شده است (شکل 2.8). ایستگاه های عمیق اغلب ترکیبی از دو، سه یا چند تونل هستند. در نسخه پیش ساخته، تونل ها از حلقه های بسته و متصل به هم تشکیل شده اند که توسط لوله های چدنی یا بتن مسلح تشکیل شده اند. ایستگاه های عمیق به دکل ها و ستون ها طبقه بندی می شوند. پیلون ها ( تکیه گاه های عظیم ) توسط دو، سه، چهار یا چند حلقه لوله تشکیل می شوند. ستون ها بسته به طرح معماری رو به رو می شوند و ویژگی های تخیلی متفاوتی دریافت می کنند. با توجه به هدف آنها، ایستگاه ها به موارد زیر تقسیم می شوند: - تا آخر؛ - انتقال (گره)؛ - متوسط در ایستگاه های ترمینال، توجه ویژه ای به سازماندهی انتقال راحت به حمل و نقل خیابانی زمینی، حصول اطمینان از حداقل طول مسیر عابر پیاده و کامل ترین جداسازی جریان های ورود و خروج می شود.