پاورپوینت بررسی معماری بین النهرین
هنر و معماری بین النهرین، هنر و معماری تمدن های باستانی بین النهرین. نام بین النهرین توسط نویسندگان باستان با معانی مختلفی استفاده شده است. اگر برای راحتی، آن را مترادف با دولت مدرن عراق در نظر بگیریم، می توان آن را در قالب دو استان کاملاً مشخص مشاهده کرد: یک دشت آبرفتی هموار در جنوب و در شمال، ارتفاعات که از طریق آن رودخانه های دوقلوی کشور در مسیرهای میانی خود جریان دارند. این تقسیم بندی جغرافیایی منطقه در تاریخ توسعه فرهنگی آن از قدیم الایام منعکس شده است. اولین آثار جوامع مستقر در منطقه شمالی یافت می شود و مربوط به اواسط هزاره ششم قبل از میلاد است، دوره ای که باستان شناسان آن را با گذار از عصر نوسنگی به عصر کالکولیتیک مرتبط می دانند. این که این دوره با اولین استفاده از زیورآلات منقوش بر ظروف سفالی نیز مطابقت دارد، از اهمیت خاصی برخوردار است، زیرا نقوشی که برای این منظور به کار می‌روند، معتبرترین معیاری هستند که می‌توان گروه‌بندی‌های قوم‌شناختی و جنبش‌های مهاجرتی را تشخیص داد. از نظر باستان‌شناسی، این گروه‌بندی‌ها، در بیشتر موارد، به‌طور خودسرانه به‌خاطر مکانی که برای اولین بار آثاری از آنها در آن یافت شد، نام‌گذاری می‌شوند، و گاهی اوقات همین نام‌ها به دوره‌های پیش از تاریخ که در طی آن غالب بوده‌اند، نسبت داده می‌شوند. از این رو، حسونا، حسونا-سامرا، و حلف در شمال عراق، نام‌هایی هستند که به سه دوره اول که در طی آن سکونتگاه‌های شناخته شده اولیه توسط مردمانی که ظاهراً روابطشان با سوریه و آناتولی بود، اشغال شدند. طرح‌های روی سفال‌های آنها، گاهی بیش از یک رنگ، معمولاً شامل مناطقی است که با تزئینات هندسی پر شده‌اند و نقش‌هایی را یادآور پارچه‌های بافته می‌کنند. این طرح‌ها اغلب با شکل ظروف با هنرهای قابل اعتبار سازگار می‌شوند. فقط در سفال‌های Hassuna-Samarā' گه‌گاه وسایلی ظاهر می‌شوند که از حیوانات، پرندگان یا حتی انسان‌هایی تشکیل شده‌اند که به طرزی هوشمندانه و از نظر زیبایی‌شناختی جذاب هستند. اما به نظر می رسد چنین نقوشی از سرامیک های معاصر ایران اقتباس شده باشد. تنها هنر قابل توجه دیگری که در این زمان رایج است، مجسمه های انسان نما از سنگ یا گل است که با فرقه های مذهبی بدوی مرتبط است. با این حال، خصوصیات رسمی آنها از گروهی به گروه دیگر بسیار متفاوت است و معنای نمادگرایی آنها ناشناخته است. همچنین نمی‌توان آنها را - یا نقوش سفال‌ها - را از اجداد هنر بین‌النهرین در دوران تاریخی دانست که پیشینیان آن را باید در جنوب عراق جست‌وجو کرد.