پاورپوینت بررسی استاندارد و ضوابط حفاظت ساختمان در برابر حریق
هنگامی که احتراق رخ می دهد، آتش می تواند به طرق مختلف توسعه یابد و رفتار کند، بسیار سریع، بسیار آهسته (به عنوان آتش سوزان) یا حتی خاموش شود، بسته به آرایش مواد قابل احتراق در مجاورت منبع اشتعال، بر اساس نوع. و مقدار مواد قابل احتراق و هندسه، ابعاد و تهویه اتاق. برای اهداف طراحی، یک توسعه معمولی یک آتش سوزی در نظر گرفته شده است (بر اساس شرایط موجود در مرجع 1). در این سناریوی استاندارد فرض بر این است که آتش بدون مداخله اقدامات ایمنی آتش نشانی فعال رشد می کند. این آتش سوزی با چندین مرحله اصلی متوالی تعریف می شود، همانطور که در شکل 1 در سطح فنی 1 در زیر نشان داده شده است. مراحل معمول توسعه آتش (سطح فنی 1) در همه ساختمان ها، اقلام متحرک (مبلمان، تجهیزات، کالاها و غیره) حداقل برای مرحله اولیه و در حال توسعه آتش، بار آتش ضروری را تشکیل می دهند. فرآیند احتراق انرژی، گازها و دود آزاد می کند. گازهای سمی و دود عامل اصلی مرگ و میر در آتش سوزی هستند (تقریباً 80 درصد تلفات آتش سوزی ناشی از پساب های سمی آتش سوزی است)، در حالی که گرما دلیل اصلی آسیب به سازه ساختمان است. از آنجایی که خواص مکانیکی و حرارتی مصالح ساختمانی با افزایش دما تغییر می‌کند، دانش توسعه زمان و دما در حین آتش‌سوزی در ساختمان برای تجزیه و تحلیل آتش‌سوزی سازه‌ای بسیار مهم است. بار آتش به عنوان انرژی (انتشار گرمای کلی) مواد قابل احتراق موجود در سطوح داخلی یک اتاق، محفظه یا ساختمان تعریف می شود. ترکیبی از انرژی عناصر سازه ای ساختمان و محتویات آنها. مقررات ملی همچنین ممکن است انواع ساختمان ها را بر اساس سطوح بار آتش سوزی مورد انتظار دسته بندی کند. اصولاً حفاظت از حریق با کنترل میزان بار آتش امکان پذیر است، اما در عمل دشواری ها به انرژی محتویات ساختمان بستگی دارد که عمدتاً منبع اصلی بار آتش سوزی است و بزرگی آن کنترل نمی شود. توسط مقررات (فقط مقوله های فرضی می توانند استفاده شوند). علاوه بر این، عموماً فرض بر این است که عناصر ساختاری خود مستقیماً در آتش درگیر نخواهند شد، زیرا با پوشش‌های قربانی (یا در الوارهایی که مستقیماً در معرض زغال‌ساختن سطح قرار دارند) از احتراق محافظت می‌شوند. به این ترتیب، انرژی حاصل از عناصر سازه ای معمولاً بسیار کندتر از انرژی از محتویات ساختمان آزاد می شود. اشتعال عناصر ساختمانی چوبی باید به دقت در هنگام شروع حریق و همچنین در طول دوره قرار گرفتن در معرض آتش مورد توجه قرار گیرد. این باید با دو اقدام ممکن کنترل شود: کپسوله سازی عناصر ساختمانی (روشی که اغلب مورد استفاده قرار می گیرد)، به عنوان مثال. توسط مواد پوشش غیر قابل احتراق آغشته یا پوشش عناصر ساختمانی با مواد نسوز (مشابه نگهدارنده چوب). تصفیه و کار با سیستم های اشباع و پوشش نسوز نیاز به دانش تخصصی دارد و باید با دقت انجام شود. رفتار طولانی مدت و دوام سیستم های اشباع و پوشش باید در نظر گرفته شود و به ویژه برای اجزای ساختمان های چوبی خارجی مرتبط است.