حریق در ساحتمان تاسیسات ساختمانی پاورپوینت کامل حریق در ساحتمان(تاسیسات ساختمانی)

یکی از عناصر کلیدی حفاظت در برابر آتش، استفاده از مواد مقاوم در برابر آتش برای کف، دیوارها و سقف است. این مواد با ارائه خواص بازدارنده مانند ذغال شدن یا ذوب شدن، گسترش آتش را کاهش می دهند. سازه های اسکلت فلزی همچنین با ایجاد استحکام فیزیکی و دوام، محافظت بیشتری در برابر شعله های آتش ارائه می کنند. سایر ویژگی های رایج عبارتند از درب های خروجی با مکانیزم های خودبسته و سیستم های آبپاش خودکار که می توانند به سرکوب سریع و موثر آتش سوزی کمک کنند. اعلام حریق یکی دیگر از اجزای مهم ایمنی آتش سوزی در ساختمان ها می باشد. آن‌ها به سرنشینان آتش‌سوزی هشدار می‌دهند تا در زمانی که پرسنل اورژانس به شرایط اضطراری پاسخ می‌دهند، بتوانند به سرعت تخلیه شوند. آشکارسازهای دود همچنین برای حس کردن ذرات دود قبل از قابل مشاهده شدن استفاده می شود و به سرنشینان زمان بیشتری برای تخلیه قبل از وقوع آتش سوزی جدی می دهد. کپسول های آتش نشانی نیز باید در داخل هر اتاق ساختمان قرار داده شوند تا به ساکنان این امکان را بدهند تا در صورت نیاز، آتش های کوچک را قبل از گسترش شعله های بزرگتر در ساختار ساختمان خاموش کنند. حفاظت مناسب در برابر آتش در ساختمان ها مستلزم رویکردی چندلایه است که شامل استفاده از مصالح ساختمانی با کیفیت، نصب سیستم های هشدار مناسب و ذخیره سطوح کافی از تجهیزات اضطراری مانند خاموش کننده ها می باشد. اجرای این راه حل ها نه تنها به محافظت از اموال کمک می کند، بلکه باعث آرامش خاطر می شود که همه افراد داخل یک ساختمان از آتش سوزی های فاجعه بار در امان می مانند. تاریخچه حفاظت از حریق تجاری تاریخچه حفاظت در برابر آتش در ساختمان ها به قرن ها قبل برمی گردد. در طول اعصار، بسیاری از فرهنگ ها نوآوری های خود را برای محافظت در برابر نیروی مخرب آتش توسعه داده اند. به عنوان مثال، در روم باستان، قوانینی وضع شد تا اطمینان حاصل شود که مواد قابل احتراق مانند چوب و کاه از ساختمان ها دور نگه داشته می شدند. در اروپا در قرون وسطی، کنترل آتش سوزی در اولویت قرار گرفت. مقررات ایجاب می کرد که دودکش ها به اندازه کافی بلند ساخته شوند تا خطر گسترش آتش از یک خانه به خانه دیگر کاهش یابد و اجسام قابل اشتعال مانند کنده ها و بشکه ها در فاصله ایمن از ساختمان های مسکونی قرار گیرند. در سال 1606، پس از مشاهده یک آتش سوزی فاجعه بار در زادگاهش لندن، پادشاه جیمز یکم چندین تدابیر ایمنی آتش‌سوزی از جمله دور نگه داشتن خیابان‌ها از آوار و جلوگیری از ساخت کلبه‌ها در نزدیکی یکدیگر را الزامی کرد. اما تا سال 1735 بود که اولین سازمان آتش نشانی لندن تاسیس شد. این سرویس مسئول پاسخگویی به آتش سوزی و اطمینان از اینکه ساختمان ها با حداقل الزامات خاصی برای ایمنی آتش سوزی ساخته شده اند، بود.