بیونیک معماری به شدت وارد آگاهی انسان مدرن شده است. این علمی است که وظیفه آن ترکیبی ارگانیک از معماری و طبیعت است . طبیعت هماهنگی خطوط و ترکیب سازنده عناصر معماری را به معماران پیشنهاد می کند. معماران زیادی در این راستا کار می کنند: رنزو پیانو، فرانک او گری، گوتفرید بوهم. آنها عاقلانه شکل ساختمان ها، نسبت اجزای سازه را انتخاب می کنند که برای همه جالب است و بدون ایجاد ناهماهنگی در محیط طبیعی قرار می گیرد. گوتفرید بوهم می دانست که چگونه ساختمان های خود را به طور ارگانیک در محیط های شهری و طبیعی قرار دهد. او محیط زیست، بناهای تاریخی، ترکیبی از هماهنگی خطوط، رنگ ها و زیبایی طبیعت را در نظر گرفت. نمونه ای از بیونیک معماری ساختمان تئاتر هانس اتو در پستدام آلمان است. در شکل 2 نمایی از تئاتر را از محیط شهری نشان می دهد و شکل. 3- از کنار دریاچه. اما جهتی وجود دارد که طبیعت را در اولویت قرار می دهد و سازه به گونه ای طراحی می شود که مجموعه سازه ها با محیط سازگار شوند. آنها دوستی محیط زیست این ساختمان ها و راحتی افراد ساکن در آنها را فراموش نمی کنند. این دقیقاً جهتی است که «معماری سبز» دارد. در روسیه، نمونه ای از ساخت و سازهای "سبز" پارک زریادیه در مسکو است رنزو پیانو معمار مشهوری است که پروژه های زیادی در رابطه با بیونیک معماری و معماری سبز دارد. ساختمان های آن ظاهری منحصر به فرد به شهر می بخشد. در مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس (فرانسه)، او امکان ترکیب طرح‌ها و سازه‌های نوآورانه را با ارتباطات «آشکارشده» نشان داد. ساختمان‌های فرورفته و زیرزمینی نیز متعلق به معماری سبز هستند، زیرا ویژگی اصلی این گونه سازه‌ها دفن جزئی یا کامل در زمین و رعایت اصول طراحی محیطی است.