دانیل لیبسکیند ، معمار با روحیه و هیجان آمریکایی که در اوایل فوریه به عنوان فینالیست در رقابت بسیار تبلیغاتی برای طراحی سایت World TradeCenter انتخاب شد ، تا سال 1989 به سختی در خارج از دنیای دانشگاهی شناخته می شد. در آن سال او برای ساخت آنچه که انتخاب شد انتخاب شد اکنون تحسین برانگیزترین اثر او - موزه یهود در برلین است. او 42 ساله بود و 16 سال به تدریس معماری مشغول بود ، اما لیبسکیند هرگز در واقع هیچ ساختمانی نکرده بود. او حتی مطمئن نبود که می خواهد این یکی را بسازد. سنای برلین ، که قرار بود بودجه این پروژه را تامین کند ، چنان در مورد برنامه های خود مطمئن نبود که لیبسکیند عصبی و بدبین تمام صحبت های این پروژه را "فقط یک شایعه" توصیف کرد.
پس از تاخیرهای فراوان ، سرانجام این ساختمان در سال 1999 تکمیل شد ، اما هنوز به عنوان موزه افتتاح نشد. در مورد هدف آن بحث هایی وجود داشت. آیا باید به عنوان یک یادبود هولوکاست ، به عنوان یک گالری از هنر یهود یا به عنوان یک کاتالوگ تاریخ خدمت کند؟ در حالی که سیاستمداران بحث می کردند ، نیم میلیون بازدید کننده از ساختمان خالی دیدن کردند و خبر در مورد خلقت شگفت انگیز Daniel Libeskind منتشر شد.
با افتتاح موزه یهود در سپتامبر 2001 ، لیبسکیند 5 فوت 4 متری به عنوان یکی از غول های معماری شناخته می شد. وقتی منتقدین هیجان انگیزترین نوآوری های معماری دهه گذشته را رتبه بندی می کنند ، موزه Libeskind را در کنار موزه GuggenheimMusum Frank Gehry در بیلبائو ، اسپانیا قرار می دهند. اکنون هیچ بررسی معماری معاصر بدون گفتمان لیبسکیند و توانایی حیرت انگیز او در ترجمه معنی به ساختار کامل نشده است. پاول گلدبرگر ، منتقد معماری نیویورکر ، اخیراً نوشت: "بزرگترین هدیه Libes-kind" ، برای درهم آمیختن مفاهیم یادگاری ساده و ایده های انتزاعی معماری است - کسی زنده نیست که این کار را بهتر انجام دهد. "