تاریخچه بررسی معماری کاروانسرا
در نیمه راه (کجا؟) کاروانسرا هست. اینو یه جایی خوندم نه، در راهنمای سفر نیست. شاید در اینستاگرام؟ من نمی توانم به یاد بیاورم. پس از گذراندن 4 ساعت در بزرگراه پر دست انداز، از گرد می خواهم در این کاروانسرا توقف کند. یک نگاه کوتاه برای ما کافی خواهد بود. شاید حتی بتوانیم یک فنجان چای بنوشیم، این خوب است. آنلاین می‌گوید: کاروانسرای دیر گچین، واقع در مرکز پارک ملی کویر ایران، به دلیل قدمت و منحصر به فرد بودن، گاه به‌عنوان «مادر کاروانسراهای ایران» نیز شناخته می‌شود. این بنا که در ابتدا در دوره ساسانی (حدود قرن اول) ساخته شد، در طول قرن‌ها از جمله در دوره‌های سلجوقی، صفوی و قاجاریه توسعه و بازسازی شد. این محوطه تاریخی محل استراحت مسافران و بازرگانان جاده ابریشم بوده است. این کاروانسرا یکی از 54 کاروانسرا ایرانی است که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. "گرد، بیا اینجا استراحت کنیم." متاسفانه خروجی بزرگراه را از دست دادیم. این مکان ها بسیار شنی و شیب دار هستند و تابلوها نیز ضعیف است. اما گرد، راننده جدید من، راه خود را می‌داند: او بزرگراه را ترک می‌کند و چند متری روی شانه سخت می‌پیچد. خدا را شکر. امیدوارم مادران ما این را نخوانند. کاروانسرا قفل است، اما بعد از اینکه به آرامی در بزرگ را می کوبید، باز می شود. ما باید پاسپورت خود را نشان دهیم و ثبت نام کرده ایم. مردم به همه چیز عادت می کنند. اما ما هرگز نمی توانستیم تصور کنیم که اکنون چه چیزی در انتظارمان است. با گروهی از هنرمندان آشنا می شویم که حدود 8 سال است این کاروانسرا را اداره می کنند. یک کافه کوچک، یک رستوران و یک اتاق مراقبه وجود دارد که در ابتدا یک مسجد بود. چند اتاق کوچک هتل در طاقچه های تجار قدیمی وجود دارد و فضا واقعا خوب است. جوانان اینجا با هم زندگی می کنند، برخی فقط آخر هفته ها، برخی به طور دائم. بلافاصله احساس می کنیم که در خانه هستیم و می پرسیم که آیا می توانیم شب را بیرون سپری کنیم و شام را نیز در آنجا صرف کنیم. البته، شما می توانید مانند مهمانان یک شبه ما در اینجا احساس کنید! به اطراف نگاهی بیندازید، سؤال بپرسید، کنجکاو باشید و از وقت خود در اینجا لذت ببرید! بعد از خوردن قهوه و شیر داغ با طعم شرقی (دارچین، هل و سایر مواد جادویی تضمینی!) به گشت و گذار در کاروانسرا می پردازیم. تمام ویژگی ها به ما نشان داده شده است، این کمی شبیه یک تور با راهنما است. در یک کلام، یک رویا. کمی خسته ایم و می خواهیم استراحت کنیم. اما فرصت نداریم، چون مسافران بعدی از تهران می آیند. ما فوراً شروع به چت می کنیم - اینجا هرگز خسته نمی شویم.