پاورپوینت بررسی بتن خود متراکم Self compacting concrete
به طور معمول، بتن هنگام مخلوط شدن، ماده ای متراکم و چسبناک است و هنگامی که در ساخت و ساز استفاده می شود، نیاز به استفاده از ارتعاش یا تکنیک های دیگر (معروف به تراکم) برای حذف حباب های هوا (کاویتاسیون)، و سوراخ های لانه زنبوری، به ویژه در سطوح دارد. جایی که هوا در حین ریختن محبوس شده است. این نوع هوا (بر خلاف آنچه در بتن هوادهی وجود دارد) مطلوب نیست و در صورت باقی ماندن بتن را ضعیف می کند. با این حال، کار دشواری است و حذف آن با ارتعاش به زمان نیاز دارد، و لرزش نامناسب یا ناکافی می‌تواند بعداً منجر به مشکلات ناشناخته شود. به علاوه برخی از اشکال پیچیده را نمی توان به راحتی ارتعاش کرد. بتن خود تحکیم برای جلوگیری از این مشکل طراحی شده است و نیازی به تراکم ندارد، بنابراین کار، زمان و منبع احتمالی مسائل فنی و کنترل کیفیت را کاهش می دهد. SCC در سال 1986 توسط پروفسور اوکامورا در دانشگاه کوچی ژاپن، در زمانی که نیروی کار ماهر در عرضه محدود بود و مشکلاتی را در صنایع مرتبط با بتن ایجاد می کرد، مفهوم سازی شد. اولین نسل از SCC مورد استفاده در آمریکای شمالی با استفاده از محتوای نسبتاً بالایی از بایندر و همچنین دوزهای بالایی از مواد افزودنی شیمیایی، معمولاً فوق روان کننده برای افزایش جریان پذیری و پایداری مشخص می شود. چنین بتن با کارایی بالا بیشتر در کاربردهای تعمیراتی و برای ریخته‌گری بتن در مناطق محدود مورد استفاده قرار می‌گرفت. بنابراین نسل اول SCC برای کاربردهای تخصصی مشخص و مشخص شد. SCC را می توان برای ریخته گری مقاطع به شدت تقویت شده، مکان هایی که دسترسی به لرزاننده ها برای تراکم وجود ندارد و در اشکال پیچیده قالب که در غیر این صورت ممکن است ریخته گری غیرممکن باشد، استفاده کرد و سطح بسیار برتری نسبت به بتن معمولی ایجاد می کند. هزینه نسبتاً بالای مواد استفاده شده در چنین بتنی همچنان مانع استفاده گسترده آن در بخش های مختلف صنعت ساختمان از جمله ساخت و ساز تجاری می شود، با این حال اقتصاد بهره وری در دستیابی به مزایای عملکرد مطلوب و اقتصادی بودن آن در صنعت پیش ساخته شده است. . ترکیب پودر، از جمله مواد سیمانی تکمیلی و پرکننده، می تواند حجم خمیر را افزایش داده و در نتیجه تغییر شکل پذیری را افزایش دهد و همچنین می تواند انسجام خمیر و پایداری بتن را افزایش دهد. کاهش محتوای سیمان و افزایش چگالی بسته بندی مواد ریزتر از 80 میکرومتر، مانند خاکستر بادی و غیره می تواند نسبت آب به سیمان و تقاضای کاهش دهنده آب با برد بالا (HRWR) را کاهش دهد. کاهش آب آزاد می تواند غلظت افزودنی افزایش دهنده ویسکوزیته (VEA) را که برای اطمینان از پایداری مناسب در طول ریخته گری و پس از آن تا شروع سخت شدن لازم است را کاهش دهد. نشان داده شده است که محتوای کل دانه های ریز ("ریزها"، معمولاً ماسه) حدود 50٪ از کل سنگدانه در یک مخلوط SCC مناسب است.