پاورپوینت بررسی ضوابط طراحی برای معلولین
در کشور ما اولین مقررات قانونی در مورد مفهوم دسترسی معلولان در قانون منطقه‌بندی شماره 3194 در سال 1997 بیان شد. مؤسسه (TSE) باید در مناطق و ساختمان‌های زیرساختی شهری، اجتماعی و فنی از طریق طرح‌های پهنه‌بندی اجرا شود.» رعایت استانداردها الزامی است». با اصلاحاتی که در قانون پهنه بندی با مصوبه قانون شماره 572 در سال 1378 صورت گرفت، مقررات و مقررات جدیدی ارائه شد. به لطف این مقررات، مقرراتی در خصوص ساختمان هایی که معلولان در آن اقامت خواهند داشت، وضع شده است و هدف آن اطمینان از دسترسی به خیابان ها، خیابان ها، میادین، جاده ها و سیستم های حمل و نقل عمومی شهری برای معلولان و سالمندان مطابق با استانداردهای TSE است. آیین نامه های صادر شده نقش کلیدی در فرآیند طراحی ایفا می کند و تصمیمات طراحی را در نقاط خاصی هدایت و حتی تعیین می کند و طراح را مجبور می کند تا با تمرکز بر فرد معلول فکر کند. کاهش دسترسی به ورودی جداگانه یا طراحی گردش عمودی برای افراد معلول برای دسترسی به یک ساختمان یا فضا، رویکرد صحیحی نیست. این رویکردها هم افراد ناتوان را از دیگران در جامعه منزوی و هم جدا می کند و به عنوان عاملی برای افزایش هزینه ها تلقی می شود. در کشور ما در خصوص اجرای مقررات در مقیاس شهر و ساختمان با مشکلات جدی مواجه است. عموماً نمی‌توان به اقدامات مستمر و کل‌نگر منطبق با استانداردها دست یافت و با ایجاد رمپ با در نظر گرفتن تنها معلولان پیاده‌روی در میان رده‌های معلولان، تلاش می‌شود تا تحریم‌های قانونی انجام شود. به همین دلیل، هدف باید پرداختن به تصمیمات طراحی باشد که همه افراد تشکیل دهنده جامعه را در نظر بگیرد، نه تنها از طریق مقررات یا تحریم های قانونی، و ارتقای آگاهی عمومی به نفع طرح هایی به یک اندازه در دسترس برای همه، نه فقط افراد دارای معلولیت.