پاورپوینت بررسی ارتباط معلولین و شهر
در گذشته، افراد معلول به جای درک شدن، مجبور به زندگی مخفیانه دور از جامعه، در خانه با خانواده یا در خانه های مراقبت شخصی یا مدارس می شدند. از آنجایی که پدیده «ناتوانی» برای جامعه درک شده بود، میزان دیده شدن افراد معلول در زندگی روزمره می تواند در طول زمان افزایش یابد. برای تبیین مفهوم ناتوانی، دو مدل پزشکی و اجتماعی تا به امروز ایجاد شده است: «مدل پزشکی (1970-1900) مدلی است که بیشتر توسط افراد سالم و پزشکان ایجاد شده است و افراد را بر اساس آسیب‌های جسمی طبقه‌بندی می‌کند و اجتماعی را تعریف می‌کند. مسئولیت برای افراد معلول بر اساس این مدل، معلولان به‌عنوان افرادی با تفاوت‌های پزشکی دیده می‌شوند، از انواع کار، خدمات و تعهدات معاف هستند و ضرورت کمک‌های اجتماعی برای خرید روزانه، حمل و نقل و نیازهای مالی مورد حمایت قرار می‌گیرد. مدل اجتماعی (1970-تاکنون) مدلی است که بر اساس تعریف یک فرد با توانایی های متفاوت، به جای یک فرد معلول توسعه یافته است. فرد با توانایی های متفاوت، خود را به طور کل نگر در جامعه بازتعریف می کند. در این مدل، معلولیت در درجه اول به عنوان عیب جامعه تلقی می شود که نمی تواند شرایط آسایش مناسب و کافی را فراهم کند. اگر شهرها و ساختمان های قابل دسترسی ایجاد شود، مفهوم معلولیت از بین می رود. اگرچه زندگی روزمره و استفاده از ساختمان افراد معلول در شهر بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته است، اما به دلیل عدم درک کامل از وضعیت معلولیت و معلولیت، نمی توان زندگی به همان اندازه در دسترس و بدون مانع را برای همه افراد جامعه فراهم کرد. نیاز دارد. به عنوان مثال، هنگام در نظر گرفتن ورودی ساختمان های سطح شیب دار یا همسطح مناسب برای افراد ناتوان که از ویلچر استفاده می کنند، پوشش های کف و نقش برجسته های دیوار یا نقشه ها برای افراد کم بینا اغلب فراموش می شود. یا در حالی که از الفبای بریل در دکمه‌های طبقه آسانسور برای افراد کم بینا در ساختمان استفاده می‌شود، این نکته حذف شده است که فرد معلولی که از ویلچر استفاده می‌کند نمی‌تواند به دکمه طبقه‌ای که می‌خواهد برود برسد. موانع و مشکلاتی که گروه های معلول و محروم در زندگی روزمره با آن روبه رو هستند، ناشی از دست نیافتنی بودن فضاهایی است که در آن زندگی می کنیم، نه موقعیت های خاص آنها.