پاورپوینت بررسی بیوگرافی و آثار دیوید چیپرفیلد معمار
سر دیوید آلن چیپرفیلد CH (متولد 1953) در لندن به دنیا آمد و در یک مزرعه حومه شهر در دوون، جنوب غربی انگلستان بزرگ شد. مجموعه ای از انبارها و ساختمان های بیرونی، مملو از شگفتی و خاطرات دوران کودکی، اولین برداشت فیزیکی قوی او از معماری را شکل می دهد. "من فکر می کنم معماری خوب یک محیط را فراهم می کند، آنجاست و آنجا نیست. مانند همه چیزهایی که معنای بزرگی دارند، آنها هم پیش زمینه و هم پس زمینه هستند، و من همیشه مجذوب پیش زمینه نیستم. معماری چیزی است که می تواند تشدید و حمایت کند و به مناسک و زندگی ما کمک کند. تجارب زندگی که من بیشتر به آن گرایش دارم و از آن لذت می برم، زمانی است که چیزهای معمولی خاص ساخته شده باشند، برخلاف جایی که همه چیز در مورد چیزهای خاص است." او در سال 1976 از مدرسه هنر کینگستون و در سال 1980 از دانشکده معماری انجمن معماری در لندن فارغ التحصیل شد، جایی که او آموخت که منتقد شود و پتانسیل هر عنصر را برای گسترش هر پروژه فراتر از خود کار بازبینی کرد. «طراحی با رنگها و شکلها همراه نیست. این در مورد ایجاد یک سری سؤالات و ایده هایی است که سختگیری و پیامد خاصی برای آنها دارد. و اگر بتوانید این کار را انجام دهید، فرقی نمیکند که کدام مسیر را طی کنید، تا زمانی که مسیر را به خوبی طی کرده باشید و در این فرآیند تاثیرگذار بوده باشید.» او زیر نظر داگلاس استفن، نورمن فاستر، برنده جایزه پریتزکر 1999، و مرحوم ریچارد راجرز، برنده جایزه پریتزکر 2007، قبل از تاسیس شرکت معماران دیوید چیپرفیلد در لندن در سال 1985، که بعداً به دفاتر دیگری در برلین (1998)، شانگهای (20) گسترش یافت، کار کرد. ، میلان (2006) و سانتیاگو د کامپوستلا (2022). کار اولیه او در خیابان اسلون آغاز شد، طراحی داخلی خرده فروشی برای مرحوم ایسی میاکه، که منجر به کارهای معماری در ژاپن شد. موزه رودخانه و قایقرانی (هنلی-آن-تیمز، بریتانیا، 1989-1997) ساختمان افتتاحیه او را در کشور زادگاهش جشن گرفت. او کار خود را در خارج از کشور ادامه داد و به موفقیت اولیه برای بازسازی و اختراع مجدد موزه Neues (برلین، آلمان، 1993-2009) و تازه ساخته شده James-Simon-Galerie (برلین، آلمان، 1999-2018) رسید. او احساس مسئولیت شدید خود را مدیون این سالهای حرفهای شکلدهنده میداند که در کشورهای دیگر برای فرهنگهای دیگر ساخته شده است. همکاری همیشه برای عملکرد او اساسی بوده است و با اطمینان از این موضوع حمایت میکند که «واقعیت این است که ساختمانهای خوب از روند خوب ناشی میشوند و روند خوب به این معنی است که شما با نیروهای مختلف درگیر هستید و همکاری میکنید.» در طول چهار دهه، او بیش از صد اثر را تولید کرده است که از نظر گونهشناسی و جغرافیا گسترده است، از ساختمانهای مدنی، فرهنگی و دانشگاهی گرفته تا اقامتگاهها و برنامهریزی جامع شهری در سراسر آسیا، اروپا و آمریکای شمالی. همانطور که عملکرد او پربارتر شد، حمایت او از رفاه اجتماعی و زیست محیطی نیز افزایش یافت، کالایی شدن معماری که به جای جامعه محلی در خدمت قدرت جهانی است، و عدم پایداری مرتبط که به بحران آب و هوا کمک می کند را محکوم کرد. «معماران نمی توانند خارج از جامعه فعالیت کنند. ما نیاز داریم که جامعه با ما همراه شود. و بله، شاید بتوانیم تحریک و شکایت کنیم و بتوانیم مدل هایی پیدا کنیم. اما ما به یک چارچوب برنامه ریزی نیاز داریم، ما به جاه طلبی ها، به اولویت ها نیاز داریم. اساساً آنچه اکنون باید امیدوار باشیم این است که بحران زیست محیطی ما را وادار می کند در اولویت های جامعه تجدید نظر کنیم و سود تنها چیزی نیست که باید انگیزه تصمیمات ما باشد.