پاورپوینت بررسی آمفی تئاتر های یونان باستان و استانداردهای معماری آمفی تئاتر
یکی از عناصر ضروری هر مرکز شهری از دوره کلاسیک به بعد، تئاترها در مرکز زندگی سیاسی، اجتماعی و مذهبی قرار داشتند: آکروپولیس، آگورا، استادیوم، بلوتر، پناهگاه ها. سالن‌ها با سادگی طراحی، با چیدمان صندلی‌های دایره‌ای یا نیم‌دایره‌ای متمایز می‌شدند، که در ترکیب با اختلاف ارتفاع بین طبقات، ترکیبی بی‌نظیر از منظره‌ای بدون مانع و آکوستیک عالی را به دست آورد. نشیمنگاه‌های حفره معمولاً با کناره‌های تپه‌ای طبیعی منطبق می‌شد، مرکز آن از زمین یا صخره کنده می‌شد و در کناره‌های آن قرار می‌گرفت، در حالی که در برخی موارد، هرچند نادر، ارتفاعی مصنوعی بر روی زمین هموار ایجاد می‌شد. برای تشکیل پایه نشستن حفره. قدمت سازه های چوبی تئاتر اولیه به قرن ششم می رسد. قبل از میلاد و تنها از منابع ادبی و گلدان نگاری شناخته شده اند. سازه های سنگی از قرن پنجم یافت می شود. به بعد، در حالی که تئاترهای یونانی در قرن چهارم به شکل کامل معماری خود رسیدند. قبل از میلاد، از سه بخش مجزا تشکیل شده است: محل نشستن تماشاگران (Cavea)، ارکستر و ساختمان صحنه (scaenae frons)، که برای برآورده کردن نیازهای دراماتیک در حال تکامل پیچیده‌تر می‌شود. بیشتر سالن‌های تئاتر دارای صندلی‌های سنگی بودند که توسط پلکان‌های ساخته شده از همان مواد به بخش‌های گوه‌ای (cunei) تقسیم می‌شدند. حفره به صورت افقی توسط یک گذرگاه متحدالمرکز به نام دیازوما تقسیم می شود. قسمت بالایی حفره به عنوان اپی تئاتر شناخته می شود. صندلی‌های ردیف جلوی حفره پایین و اپیت‌تئاتر برای افراد ممتاز در نظر گرفته شده بود. این کرسی‌های افتخار ممکن است با ساخت خود برجسته شوند، یا حتی تخت‌های سنگی مجلل باشند که گاهی اوقات نام بزرگانی را که برای آنها در نظر گرفته شده بود (proedriae) بر روی خود دارند.