پاورپوینت تحلیل معماری تخت سلیمان تکاب
تخت سلیمان (تخت سلیمان) در منطقه ای کوهستانی در شمال غربی ایران و در ۴۲ کیلومتری شمال روستای تکاب، یکی از جالب ترین و مرموزترین اماکن مقدس ایران است. مکان و شکل‌های زمین آن قطعاً باید الهام‌بخش تخیل اسطوره‌ای ذهن باستانی باشد. دریاچه‌ای کوچک با زیبایی اسرارآمیز در دره‌ای کوچک، در مرکز تپه‌ای سنگی مسطح که بیست متر بالاتر از زمین‌های اطراف آن قرار دارد، قرار دارد. آب دریاچه به دلیل عمق بسیار شفاف اما تاریک مانند شب، از چشمه ای پنهان در زیر سطح تغذیه می شود. مکان‌هایی مانند این در زمان‌های افسانه‌ای به‌عنوان دریچه‌هایی به جهان اموات، به‌عنوان اقامتگاه ارواح زمینی شناخته می‌شدند. مطالعات باستان‌شناسی نشان داده است که سکونت‌گاه‌های انسانی دست‌کم از هزاره اول قبل از میلاد در منطقه نزدیک وجود داشته است که قدیمی‌ترین بناها بر روی تپه دریاچه از فرهنگ هخامنشی (559 تا 330 قبل از میلاد) باقی مانده است. در این دوره برای اولین بار آتشکده آدور گوشاسپ (آذرگشنسب) ساخته شد و به یکی از بزرگترین زیارتگاه های دینی زرتشت تبدیل شد که در طول سه سلسله (هخامنشیان، اشکانیان، ساسانیان) نزدیک به هزار سال فعالیت می کرد. در اوایل دوره ساسانی قرن سوم میلادی، کل فلات با دیواری عظیم و 38 برج مستحکم شد. در زمان‌های بعدی ساسانیان، به‌ویژه در زمان خسرو انوشیروان (531-579 م.) و خسرو دوم (590-628 پس از میلاد)، تاسیسات معبد وسیعی در ضلع شمالی دریاچه ساخته شد تا زائران زیادی را در خود جای دهد. حرم از آن سوی مرزهای ایران. پس از شکست ارتش خسرو دوم توسط رومیان در سال 624 میلادی، معبد ویران شد و اهمیت آن به عنوان مقصد زیارتی به سرعت کاهش یافت. در دوره مغول (1380-1220) مجموعه‌ای از ساختمان‌های کوچک عمدتاً در ضلع جنوبی و غربی دریاچه ساخته شد و به نظر می‌رسد که از این بناها بیشتر برای امور اداری و سیاسی استفاده می‌شده است تا مذهبی. این محوطه در قرن هفدهم به دلایل نامعلومی متروک شد و در 100 سال گذشته توسط باستان شناسان آلمانی و ایرانی به طور نسبی کاوش شده است.