پاورپوینت تحلیل بررسی معماری آرامگاه سعدی شیرازی اثر محسن فروغی
مقبره سعدی در فهرست «جاهای دیدنی» هر گردشگر در سفر به ایران قرار دارد. به عنوان یک جاذبه گردشگری ایرانی و غیر ایرانی و به عنوان یکی از نقاط دیدنی ایران که هر ساله میزبان بازدیدکنندگان زیادی است، جا دارد درباره پیشینه سعدی و تاریخچه مقبره او صحبت کنیم. سعدی که بود ابومحمد مصلح الدین بن عبدالله شیرازی معروف به سعدی شیرازی یا معروف به سعدی شیرازی در سال 1208 (606 هجری قمری) متولد شد و طبق برخی منابع سال 1189 بوده است. با توجه به اینکه هیچ منبع مستقلی در دست نیست. برای تایید دقیق سال تولدش، هر دوی این سالها برگرفته از نوشته ها و آثار ادبی او بوده است. سعدی شاعر ایرانی بود که در قرن سیزدهم و در دوره قرون وسطی می زیست. او به خاطر اندیشه‌های عمیق اجتماعی و اخلاقی‌اش مشهور است و به عنوان استاد ادبیات کلاسیک شناخته می‌شود و نام‌های بسیاری از جمله «استاد گفتار»، «شاه کلام»، «و استاد مطلق زبان فارسی» او را می‌شناسند. ". او در میان علمای فارس استاد است. آوازه ای که دارد به خاطر فصاحت در زبان فارسی است. سعدی در شیراز متولد شد و از کودکی تحصیل کرد. او همیشه عشق و آموزه های پدرش را به یاد می آورد. او در 12 سالگی پدرش را از دست داد و توسط پدربزرگش از سوی مادرش بزرگ شد. دوره مقدماتی ادبی و دینی را در شیراز گذراند. بیشتر دوران کودکی و نوجوانی او مصادف با حمله مغول بود. سپس شیراز را به مقصد بغداد ترک کرد و در سال 1226 در دانشگاه نظامیه به تحصیل علوم اسلامی، حکومت‌داری، تاریخ و ادبیات عرب پرداخت. سعدی اهل سفر بود و حکایات زیادی از جاهایی که در گلستان و بوستان سفر کرده بود می گوید. او به خوارزم، آناتولی، سوریه، مصر و عراق سفر کرده بود. سپس به گروهی از صوفیان پیوست و سپس به اسارت صلیبی ها درآمد و 7 سال به عنوان برده در عکا به حفر خندق گذراند. او بیت المقدس را زیارت کرد و به زیارت مکه و مدینه رفت. او در نوشته های خود به سفرهای خود با یکی از امیران ترک در سند (پاکستان) نیز اشاره می کند. پس از 30 سال پیش از آن، شاید در سال 1257 (655 ه.ق) به شیراز بازگشت. در زمان وفات وی شبهاتی وجود دارد، 1291 یا 1295 ذکر شده است. اما به گفته موثق ترین منبع، سعید نفیسی، سعدی در سال 1291 درگذشت. آثار ادبی سعدی شناخته شده ترین آثار سعدی بوستان (باغستان) و گلستان (باغ گل سرخ) است. بوستان را در 1257 و گلستان را در 1258 به پایان رساند. هر دو در یک کتاب به نام کلیات سعدی گردآوری شده است. بوستان کاملاً در منظومه بیانگر فضایل توصیه شده به مسلمانان است و گلستان عمدتاً نثر و حاوی داستان ها و حکایات شخصی است. او علاوه بر گلستان و بوستان، کتاب‌های «قصه‌ی عاشقانه» (غزلیات) و تعدادی منظومه‌ی تک قافی بلندتر (فارسی: قصیداس) را نیز به فارسی و عربی نوشت. او همچنین رباعیات، قطعات کوتاه و چند اثر منثور و غزل نوشت. سعدی، حافظ و مولانا بزرگترین غزل نویسان هستند. سعدی توسط بسیاری از افراد داخل و خارج از ایران، فارسی زبانان و غیرفارسی زبانان نقل شده است. مانند الکساندر پوشکین شاعر روسی.