پروژه طراحی مجموعه ورزشی چندمنظوره و سالن ورزش های آبی به همراه سه بعدی ورزشی تفریحی
اگرچه سازه هایی مانند ورزشگاه ملی، ورزشگاه خرک المپیک و استادیوم واترپلو المپیک بسته به رشته ورزشی که به آن مربوط می شود به فضاهای اضافی نیاز دارند، اما باید معیارهای طراحی و پایداری ذکر شده در بالا را در طرح های خود رعایت کنند و راه حل های انعطاف پذیر و قابل تغییر را برای پس از ورزش ارائه دهند. فعالیت های سازمانی سکونت‌گاه‌های منطقه ساحلی در منطقه‌ای برنامه‌ریزی می‌شوند که دارای ویژگی «کمربند حاشیه‌ای» در خارج از شبه‌جزیره تاریخی است. حاشیه شهری یکی از موضوعاتی است که در حوزه برنامه ریزی و مدیریت شهری در بسیاری از شهرهای اروپایی مورد تاکید ویژه قرار گرفته است. بسیار مهم است که امکانات جدیدی که قرار است ساخته شود از این پدیده حمایت کند. سالن موجود در این منطقه باید از نظر رویکرد مخاطب و امنیت، کاربری پارکینگ و فضاهای مطبوعاتی به روز شود. مهمترین ساختار ورزشی منطقه ، استادیوم برنامه ریزی شده خواهد بود. اگر قرار است محوطه بندر به یک مرکز ورزشی تبدیل شود، موقعیت، وسعت و هماهنگی ورزشگاه با محیط از مسائلی است که باید به دقت مورد توجه قرار گیرد. صرف نظر از هدف ورزشی که استادیوم برای آن طراحی شده است، اگر قرار است بعد از المپیک مورد استفاده قرار گیرد، باید حداقل شرایطی را که ذکر کردیم برآورده کند. ورزشگاه که در بخش تقسیم در منطقه قرار دارد، ورزشگاه های مهمی هستند که در حال حاضر در مسابقات بین المللی مورد استفاده قرار می گیرند . مهم ترین مشکل این ورزشگاه ها کمبود جای پارک است. از سوی دیگر، ورزشگاه اینونو در شرف تخریب است و ورزشگاه جدیدی با ظرفیت تقریبی 40 هزار نفر که با الزامات یوفا سازگار است جایگزین شود. مهمترین استادیوم منطقه جنگلی، مجموعه ورزشی است. این ورزشگاه در مسابقات بین المللی نیز مورد استفاده قرار می گیرد و معیارهای اتحادیه اتحادیه های فوتبال اروپا را دارد. اما پارکینگ این ورزشگاه محدود و مشکل ساز است. منطقه جنگلی یکی دیگر از مناطق حیاتی سازمان است. مداخلات ساختاری در مناطق جنگلی اگر شرایط محیطی را به اندازه کافی در نظر نگیرند، نتایج مثبتی را به همراه نخواهد داشت. سازه های بسیار بزرگ مانند استادیوم ها باید با در نظر گرفتن پوشش گیاهی موجود و پایداری محیطی در این مناطق طراحی شوند.