پاورپوینت بررسی معماری تالار موسیقی و کنسرت سوردلوسک Sverdlovsk در روسیه
زنده بودن یک ویژگی ذهنی طنین است. از نظر فنی زنده بودن یعنی 250 هرتز. بستگی به زمان طنین در فرکانس های متوسط و بالا دارد. یک میدان صوتی زنده بودن در نقطه ای از شدت میدان صوتی منعکس شده به عنوان نسبت صدایی که مستقیماً از منبع می آید تعریف می شود . حجمی با زمان طنین بالا به عنوان "زنده" و گفته می شود که مقداری پری صدا دارد. اگر حجم مکعب سالن باشد اگر سالن نسبت به مساحت مخاطبی که سالن را پر می کند بزرگ باشد و سطوح داخلی سالن منعکس کننده باشد. به عنوان زنده درک می شود . مقدار زمان طنین در فرکانس های متوسط، می تواند شاخص قابل اعتمادی از سرزندگی سالن اما بالا باشد زمان طنین در فرکانس ها ارتباط کمی با زنده بودن دارد. یکی برای اینکه امروز سالن را به اندازه کافی پر جنب و جوش ارزیابی کنیم، زمان طنین در فرکانس ها تقریباً 1.8 - 2.0 ثانیه است. باید باشد. زمانی که حجمی فاقد نشاط کافی باشد، به آن «خشک» یا «مرده» می گویند. منجر به تعریف آن به عنوان . به عنوان مثال، سالن صداهای منتشر شده از منبع را می شنود. اگر طوری طراحی شده باشد که مستقیماً به شنونده برسد، صداهایی که از منبع منتشر می شود اکثریت قریب به اتفاق آنها با صدای مستقیم به طور همزمان به گوش شنونده می رسند. بنابراین، طنین سالن به دلیل مدت کوتاهی که دارد مرده و صدا محسوب می شود اثر پری ناپدید می شود. ایجاد پری صدا، سطح داخلی سالن بسته به ویژگی های شکل و کاربرد پانل های منعکس کننده صدا قابل ارائه است