آندو که در سال 1969 به ژاپن بازگشت و در سن 28 سالگی دفتر خود را تاسیس کرد، به دلیل نداشتن مدرک دیپلم و یا تجربه کاری برای کار با مشکل مواجه شد. او بعداً بیان می کند که در سال های نوجوانی و شروع کارش، دائماً مجبور بوده با موقعیت های ناامیدکننده دست و پنجه نرم کند. او اولین سازه خود، خانه توکمیشیما را در سال 1973 ساخت. این طرح اولین مورد از مجموعه پروژه های خانه است که او را به شهرت رساند که معروف ترین آنها خانه آزوما است. در پروژه خانه آزوما، با انجام کاری غیرقابل تصور. او بدون ترس یک ساختمان بی رحمانه را در منطقه ای که توسط خانه های چوبی سنتی احاطه شده است طراحی و می سازد. او با این پروژه در سال 1979 برنده جایزه موسسه معماری ژاپن شد. این خانه کوچک 65 متر مربعی دارای ویژگی های تمام اصول اولیه ای است که معماری آندو را منحصر به فرد می کند (اثر نور، اهمیت مصالح و دیوارها، هندسه و ارتباط کامل با طبیعت). آندو با اعتقاد به اینکه تغییر شکل جامعه با تغییر شهر امکان پذیر است، می گوید که این تنها با تغییر خانه امکان پذیر است. اثر ذن در طراحی زندگی معنوی در ژاپن تاثیر قابل توجهی بر سبک آندو دارد. او معتقد است که نیستی و پوچی را نیز باید در نظر گرفت تا زیبایی سادگی را نشان دهد. گردش پیچیده در طرح های او نمای داخلی چشمگیر و ساده را نشان می دهد. تاثیرات باور ذن که به احساسات درونی اهمیت می دهد تا ظاهر بیرونی، در تمام آثار او از طریق سادگی فضاهای بیرونی و غنای تجربه در فضاهای داخلی احساس می شود.