پاورپوینت بررسی معماری مرکز هنر و همایش ماگما در شهر تنریف اسپانیا
این پروژه از سنتز بین دو منظره با ترکیب بلوک‌های بتنی بزرگ با چکش بوته‌ای، که گدازه‌ای سنگ‌شده را تداعی می‌کند، با سقفی سیال که بر روی تکه‌های سنگ می‌غلتد و فضا را در تمام جهات آن محدود می‌کند، پدید می‌آید. مایع باز شده و تکثیر می شود و ترک هایی از نور و تهویه ایجاد می کند که حس سبکی سطح سینوسی را تشدید می کند. این دوازده قطعه یکپارچه با الهام از ساخت و سازهای عظیم لوکوربوزیه – که حلقه ای ناهموار را تشکیل می دهند، به عنوان نوعی استون هنج جدید – به عنوان عناصر ساختاری عمل می کنند و در عین حال سیستم ها، سرویس های بهداشتی و حتی دفاتر را در خود جای می دهند. برای تشویق انعطاف پذیری کاربری ها، ساختمان دارای سه دسترسی است. ورودی اصلی، واقع در نمای جنوبی، به یک سالن عریض، عمیق و تاریک با سقفی بتنی، نه چندان بلند، منتهی می‌شود که توسط ترک‌های عمیق که به‌طور چشمگیری توسط کارلوس بلدا، مدیر دانشکده هنرهای نمایشی روشن شده، سوراخ شده است. این شکاف های نور به سالن بزرگی منتهی می شود که در آن فضا فشرده می شود. مساحتی به وسعت 2700 متر مربع که می تواند اندازه خود را با کنسرت های ارکستر سمفونیک، نمایش های تئاتر وفق دهد یا خود را به 9 اتاق مونتاژ با تجهیزات متحرک و قابل تنظیم متشکل از دیوارها، پایه ها، سکوها و صندلی ها تقسیم کند. انتخاب مصالح با جستجو برای ادغام حداکثری ساختمان با محیط اطراف آن تعیین می شود. برای دستیابی به این هدف، تمام حجم ها به لطف استفاده از چکش بوش، از بتن با سنگدانه های محلی «چسنرا» ساخته می شوند، چه با پوشش به دست آمده از قالب چوبی و چه با قالب خشن تر. سقف ساخته شده از پانل هایی از الیاف گیاهی و سیمان فرآوری شده برای دستیابی به رنگی شبیه به رنگ سنگ محلی، هندسه ای دارد که با توجه به نیازهای صوتی توسعه یافته، دریا و حرکت امواج را تداعی می کند.