معماری استادیوم المپیک مونیخ پاورپوینت بررسی معماری و سازه استادیوم المپیک مونیخ

سطح تنش پیوسته ای که استادیوم المپیک را تشکیل می دهد، تمام ساختارها را ترکیب می کند و شخصیتی به خود می گیرد که به صورت سلسله مراتبی حجم هایی با اندازه های مختلف را سازماندهی می کند. غشای پوششی که سطح را تشکیل می دهد بالاتر از یک سری قطب هایی است که آنها را حمل می کنند و با سیستم ایجاد شده کاملاً آنها را از این قطب ها جدا می کند. بنابراین، حس شکوفایی چشمگیری ایجاد می کند و برای تغییر شکل، مقیاس و ویژگی های بخش های مختلف زمین مناسب تر می شود. پوششی که ذکر کردیم به صورت جانبی با طناب های نازک متصل به طناب های فولادی ضخیم تر ثابت می شود. طناب‌های فولادی ضخیم که از روی دهانه‌های عریض عبور می‌کنند، در دو طرف دهانه با قطب‌هایی که روی پایه‌های بتنی قرار می‌گیرند، متعادل می‌شوند. این سیستم پوشش برجسته که هم در بازی های المپیک و هم در رویدادهای مختلف قابل استفاده است، دارای طراحی است که فضاهای انعطاف پذیری را ایجاد می کند. هنوز میزبان بسیاری از رویدادهای فرهنگی، اجتماعی یا مذهبی است. به کاربران اجازه می دهد بنشینند، بایستند و غیره. این فضاها که امکان قرارگیری عناصر را فراهم می کنند، همانطور که اشاره کردیم وظیفه پوشش ساختمان های مجموعه را نیز بر عهده می گیرند. استادیوم المپیک مونیخ که با حداقل المان های باربر در چنین فضای وسیعی طراحی شده بود، در جنگ جهانی دوم با ظاهری شبیه شبکه موج دار ساخته شد. بر روی حفره هایی که در نتیجه بمباران جنگ جهانی دوم ایجاد شده بود ساخته شد. با ساختار پراکنده دینامیکی خود که با جزئیات اتصال کششی مختلف ایجاد شده است، رویکرد بسیار نوآورانه ای را به زبان معماری آن زمان ایجاد می کند و از فضا بسیار موثر استفاده می کند. این سیستم از چشم انداز بالا می رود و با پیشرفت خود دستخوش تغییرات قابل توجهی در مقیاس می شود، بنابراین احساس بسیار قوی از یک منظره مصنوعی شناور را ایجاد می کند. همانطور که سیستم از چشم انداز مصنوعی به سمت استادیوم حرکت می کند، شخصیت آن تغییر می کند و به تدریج در بالای استادیوم محو می شود. در نهایت به خاک برمی‌گردد و منافذ وسیعی را برای آن‌ها ایجاد می‌کند تا به حجم زیاد برسند. جدا از اتصال به چشم انداز استادیوم المپیک مونیخ و اطراف آن، شیشه های اکریلیک پوشش دهنده غشای کششی، ارتباطی با بافت سیستم و نوری که در معرض آن قرار می گیرد، برقرار می کند. صفحات شیشه ای اکریلیک زیر نور خورشید می درخشند و نور، آسمان و رنگ چشم انداز اطراف را منعکس می کنند. هنگامی که منطقه روشن می شود، پانل ها گروهی از ابرها را تشکیل می دهند که در بالای منطقه جمع شده اند، کم نور می شوند و هیچ خاصیت بازتابی از خود نشان نمی دهند.