نقشه های اتوکد یازده پروژه طراحی آمفی تئاتر به همراه مبلمان و ابعاد استاندارد
در یک تئاتر ایتالیایی، صحنه در مقابل تماشاگران، در یک هواپیمای مرتفع قرار دارد. این طرح سنتی اکثر سالن های تئاتر غربی است که از قرن هجدهم به ارث رسیده است. این صحنه شامل خود صحنه است که با قابی به نام قوس پیشانی یا دهانه صحنه به سمت تماشاگران محدود می شود. با پرده دهان بسته می شود، پرده اصلی که به طور سنتی از پارچه ای سنگین و براق مانند مخمل ساخته می شود. جلوی پرده، صحنه دارای پاسگاهی به نام «کراوات» و گاهی پیش‌نمایش است. تئاتر ممکن است دارای یک گودال بین پیشرو و ردیف اول تماشاگران باشد که ارکستر در آن قرار دارد. در دو طرف یک صحنه به سبک ایتالیایی، صحنه با فضاهایی به نام "شانه" طولانی می شود که به لطف پرده ها از دید تماشاگران پنهان می ماند. اینجاست که بازیگران وارد صحنه می شوند و عناصر دکور مورد استفاده در اجرای تئاتر آماده می شوند. صحنه خود کف جعبه صحنه است، فضای بسیار بلندی که قطب ها را در خود جای می دهد، پروفیل های فلزی که از نورپردازی و عناصر تزئینی که می توانند پایین و بالا بروند و موتورهایی که آنها را به حرکت در می آورند پشتیبانی می کند. میله ها به نوبه خود از شانه آویزان می شوند، یک کوره فلزی که جعبه صحنه بالا را می بندد. ارتفاع جعبه صحنه می تواند تقریباً 40 متر باشد. در زیر صحنه، حداقل یک فضای وجود دارد که به آن گودال نیز می گویند، که در آن عناصر مجموعه ذخیره شده و از طریق دریچه هایی به نام دریچه به روی صحنه آورده می شوند. در زیر صحنه تئاترهای بزرگ مدرن، ممکن است چندین طبقه برای خدمات فنی مختلف وجود داشته باشد.