پاورپوینت بررسی تاریخچه انواع و اصول جوشکاری
جوشکاری امروزه یک کار کاملا طبیعی و بسیار آشناست. به لطف ظهور انواع تکنیک های پیشرفته برای اتصال مصالح، تکنولوژی و به طور کلی صنعت ساخت و ساز پیشرفت های عظیمی را در این زمینه تجربه کرده اند. به لطف فرآیند جوشکاری، در میان چیزهای دیگر، دنیای ما مانند امروز به نظر می رسد. اما جوشکاری چگونه به وجود آمد و کجا باید به دنبال پیدایش آن بود؟ کاوش در فناوری های نوین جوشکاری این هنر در طول سال ها چگونه تغییر کرده است، چگونه تکامل یافته است و چه اکتشافاتی در این زمینه در طول دهه ها انجام شده است؟ خوب، روند اتصال فلزات موضوعی است که از ماقبل تاریخ مورد بحث و بررسی بوده است. مدت کوتاهی پس از اختراع آتش توسط انسان، اولین تلاش ها برای اتصال مواد پس از گرم کردن آنها انجام شد. هدف این بود که به آنها حالتی از انعطاف پذیری بدهد که اتحاد و جعل آنها را تسهیل کند. زمانی که فولاد توسعه یافت، به پرمصرف ترین ماده در ساخت ابزارهای مختلف یا حتی سلاح تبدیل شد. بنابراین، آنچه لازم بود، چیدن قطعات با مهارت بود. اینگونه بود که جوشکاری کانونی توسعه یافت. قرون وسطی به نوبه خود شاهد آغاز جوشکاری فلزات بود که تولید انواع جواهرات را بسیار توسعه داد. موج اکتشافات جدید در قرن نوزدهم دو نوع جوش اختراع شد: برقی، گاز. در سال 1862، فردریش ویلر کاربید را اختراع کرد که به توسعه جوشکاری گاز کمک کرد. در سال 1882، مهندس استانیسلاو اولشفسکی به همراه نیکولای برنادوس، روش جوشکاری الکتریکی را توسعه دادند. آنها از یک قوس الکتریکی که بین الکترود کربن و فلز می درخشد برای ذوب مواد استفاده کردند. آنها از یک میله فلزی برای پر کردن شکاف بین لبه های به هم پیوسته مواد استفاده کردند. این روش با استفاده از الکترود فلزی قابل ذوب به جای الکترود کربن بهبود یافت. در سال 1894، هنری میسون تکنیکی برای بدست آوردن کاربید ایجاد کرد. سه سال بعد، راهی برای ذخیره استیلن تحت فشار بالا کشف شد. در سال 1901، چارلز پیکارد مشعل استیلن-اکسیژن را اختراع کرد که برای جوشکاری استفاده می شد. توسعه جوشکاری در قرن 19 روش های جدید بسیاری را به این حرفه آورد. پس از آن بود که جوشکاری حرارتی بر اساس واکنش شیمیایی اکسیدهای آهن و آلومینیوم آغاز شد. یک کتاب تاریخی عالی در آغاز قرن بیستم، احتراق استیلن به سرعت توسعه یافت، که به طور گسترده در طیف گسترده ای از فلزات اعمال شد. یک قوس الکتریکی که بین الکترود کربن و فلز می درخشد برای ذوب مواد استفاده شد. این روش با استفاده از الکترود فلزی قابل ذوب به جای الکترود کربن بهبود یافت. در سال 1908، یک دانشمند سوئدی الکترودهای فلزی با پوشش شار را اختراع کرد. در سال 1924، جوش اتمی در ایالات متحده توسعه یافت و پنج سال بعد از جوشکاری قوس زیر آب شروع به استفاده شد. در دهه 1930، الکترود تنگستن اختراع شد که برای جوشکاری محافظت شده از گازهای نجیب مختلف استفاده می شد. در این مدت، ابزارهای جوشکاری بهتر و دقیق تر شدند و امکانات جدیدی را ارائه کردند و امکان ایجاد روش های پیچیده تری را فراهم کردند. توسعه جوش و لهستان پس از جنگ جهانی اول بود که جوشکاری قوس الکتریکی، که اغلب برای برپایی ساختمان یا ساخت واگن مفید بود، در لهستان مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1922، انجمن جوش و برش فلزات لهستان تاسیس شد و بخش جوش در آن ایجاد شد. اولین کنگره جوشکاران در سال 1939 در ورشو برگزار شد و در آنجا موسسه جوش ایجاد شد. اما به دلیل شروع جنگ جهانی دوم، ایجاد این موسسه به تعویق افتاد که در نهایت در سال 1945 در گلیویس تاسیس شد. این موسسه تا امروز به فعالیت خود ادامه می دهد. از سال 1951، تجارت جوشکار در مؤسسات پلی تکنیک و در مدارس تخصصی که دقیقاً به این حرفه اختصاص داده شده بود، تدریس می شد. علاوه بر این، کتاب های درسی ویژه تولید شد، یک مجله برای علاقه مندان به جوشکاری و حتی یک کمیسیون جوش کمیته استاندارد لهستان ایجاد شد. با همه این پیشرفت ها، جوشکاری پیشرفت زیادی در کشور ما داشته است. در این دوره سازه های فولادی، پل ها، کشتی ها یا دیگ های بخار بسیاری ساخته شد. این به نوبه خود منجر به ساخت سریع تر ترانسفورماتورها و دستگاه های جوش اتوماتیک یا نیمه اتوماتیک شد. قابل ذکر است که اولین پل جوشی جهان در دهه 1930 در لهستان ساخته شد که توسط استفان بریلا، استاد دانشگاه صنعتی ورشو طراحی شد. این سازه در سال 1929 ساخته شد. یک سال بعد، اولین سازه ساختمانی جوش داده شده اروپایی در لهستان ساخته شد. پس از پایان جنگ جهانی دوم، ساختمان هایی مانند پل پونیاتوفسکی یا پل راه آهن پایین ایجاد شد.