تجزیه زیستی مواد آلی در فاضلاب دارای دو محصول اصلی است، سلول های جدید و CO2. سلول های جدید یک محصول زائد هستند و باید از آب تصفیه شده حذف شوند زیرا نوعی ترکیب کربن کاهش یافته هستند و باری را بر آب دریافت کننده تحمیل می کنند. دی اکسید کربن اکسید شده ترین شکل کربن است و هیچ باری بر آب های دریافت کننده وارد نمی کند. توجه داشته باشید که اکسیژن، نیتروژن و فسفر توسط باکتری های انجام دهنده واکنش مورد نیاز است. اکسیژن گیرنده نهایی الکترون برای فرآیند واکنش است و نیتروژن و فسفر اجزای سلول های باکتریایی تولید شده هستند. عناصر کمیاب دیگری نیز مورد نیاز است، اما این عناصر معمولاً در مقادیر رضایت بخش در فاضلاب وجود دارند. فاضلاب های شهری معمولاً دارای غلظت بیش از حد نیتروژن و فسفر هستند و بنابراین نیازی به افزودن این مواد در طول تصفیه نیست. بسیاری از ضایعات صنعتی دارای نیتروژن یا فسفر محدود هستند و یک یا هر دو باید اضافه شود. در فرآیندهای رشد معلق یا لجن فعال، کشت میکروبی به صورت ذرات لخته یا لخته رشد می‌کند و با عمل سیستم هوادهی به حالت تعلیق نگهداری می‌شود. دو نوع سیستم هوادهی رایج هستند: هوادهی منتشر و هوادهی سطحی. در هوادهی پخش شده، هوا یا در برخی موارد اکسیژن خالص به صورت حباب های کوچک در انتهای راکتور تزریق می شود. اکسیژن از حباب ها به فاز مایع منتقل می شود و در آنجا توسط میکروارگانیسم ها استفاده می شود. حباب های در حال افزایش مایع را مخلوط کرده و ارگانیسم ها را در حالت تعلیق نگه می دارند. مشروب مخلوط متشکل از فاضلاب و جامعه میکروبی از راکتور خارج می شود و به یک مخزن ته نشینی ثانویه جریان می یابد که در آن لخته های میکروبی و فاضلاب تصفیه شده جدا می شوند. بخشی از لخته ته نشین شده برابر با آنچه در چرخه رشد می کند به عنوان لجن زباله در جریان تصفیه مواد جامد دور ریخته می شود و بقیه برای استفاده مجدد به راکتور هوادهی بازگردانده می شود.