پاورپوینت بررسی بیوگرافی و آثار آراتا ایسوزاکی
معمار آراتا ایزوزاکی که در اولین روزهای مارس گذشته برنده چهل و ششمین جایزه پریتزکر شد، در طول عمر 65 ساله خود آثاری بدیع در بسیاری از مناطق جغرافیایی جهان خلق کرده است که بر اساس دیدگاه او که از ریشه ها و سنت های ژاپنی تغذیه می شود و آینده او شکل گرفته است. -رویکرد تفکری که از گیر افتادن در یک سبک معماری واحد خودداری می کند. معمار ژاپنی که جستجویی برای راه حلی خاص بر اساس زمینه هر پروژه در طرح های خود ایجاد کرد، مدال طلای RIBA را نیز در سال 1986 به دست آورد. ایزوزاکی که نظریه پرداز، شهرساز و مدرس نیز بود، بر اساس وقایع غم انگیزی که در کودکی تجربه کرد، به معماری علاقه مند بود. II. ایزوزاکی که در طول جنگ جهانی دوم زندگی کرد و در نزدیکی مرکز انفجاری که هیروشیما را ویران کرد بزرگ شد، برای اولین بار در زمین صفر با معماری آشنا شد، جایی که شهرها کاملاً ویران شدند و ساختمان ها ویران شدند. رویکرد معماری ایزوزاکی با ارائه نظریه‌هایی در مورد اینکه چگونه می‌توان یک شهر را از ابتدا از طریق معماری ساخت، بی‌شک تحت تاثیر ایده‌های کنزو تانگه بود که مدتی پس از تحصیلات معماری در دانشگاه توکیو با او کار کرد. اگرچه ایزوزاکی در آثار اولیه‌اش تحت تاثیر بروتالیسم و متابولیسم و در سال‌های آخرش بیشتر تحت تاثیر پست مدرنیسم قرار گرفت، اما به هیچ‌یک از آنها به شدت پایبند نبود. در فضاهای ایجاد شده توسط معمار، که مقوله های سبکی را به چالش می کشد و درک جهانی را اتخاذ می کند، «شکاف ها و سکوت هایی بین صداها وجود دارد. بین اشیا نیز فضاهایی وجود دارد. زمان و مکان به تنهایی وجود ندارد. "ما" (خالی) وجود دارد. جمله او که «فضا مهم است، اما فضای بین فضاها مهمتر است» نشان دهنده ردپای فلسفه «ما» است که در فرهنگ ژاپنی جایگاه مهمی دارد و در لغت به معنای «تهی» است. ایزوزاکی با این ادعا که هر ساختمانی راه حل های خاصی برخاسته از بافت خود دارد، همیشه استدلال می کرد که معماری یک نظریه عمیق فراتر از طراحی ساختمان ها دارد. او با کتاب خود "ژاپن بودن در معماری" که در آن رویدادهای مهم در تاریخ معماری ژاپن از قرن هفتم تا قرن بیستم را مورد بحث قرار داد و ساختمان‌ها و بافت‌های فرهنگی آنها را به نمایش گذاشت، مخاطبان زیادی را جذب کرد.