انسان ها از زمان وجود خود به دنبال یافتن سرچشمه وجود خود بوده اند و جست و جو برای یافتن این آغاز، نیاز به باور و پرستش خالق را به همراه داشته است. افرادی که برای نشان دادن ارادت خود به خالق خود عبادت می کنند، شروع به ساختن مکان های عبادت برای انجام عبادت خود کرده اند. این عبادتگاه ها از اولین نمونه های سازه های معماری بودند. در طول فرآیند ساخت، تعدادی از تکنیک ها و عناصر سنتی ساختمان در مکان های عبادت همه ادیان، اعم از انسانی یا الهی، پدیدار شده است. «زیگورات ها» ساخته شده در بین النهرین در حدود 3000 سال قبل از میلاد از جمله اولین نمونه های شناخته شده از آثار معماری مذهبی هستند. سومری‌ها، بابلی‌ها و آشوری‌ها که می‌خواستند خانه خدا را بسازند و خدا را خشنود کنند و به این ترتیب به آب که منبع حیات است برسند، برج‌هایی پلکانی ساختند که شامل تراس‌هایی است که به تدریج کاهش می‌یابد که از پایه شروع می‌شود و لایه به لایه به سمت بالا بالا می‌رود. با یک معبد در بالا و یک سیستم پلکانی در طرفین آنها از زیگورات استفاده می کردند که معابدی با سر باز و چهار گوشه است.