پاورپوینت بررسی تخیل در معماری
من معتقدم که تخیل منبع اصلی در عمل آفرینش است، اما همانطور که ویولت لو دوک بیان می کند دو نوع تخیل وجود دارد، "تخیل منفعل" که معمولاً به عنوان حافظه و تخیل فعال شناخته می شود. تخیل منفعل زمینه اصلی کار خلاقانه است، اما استفاده از آن به تنهایی کافی نیست. تخیل فعال کاربرد استدلال، مقایسه، انتخاب با تخیل منفعل است که به خودی خود توده ای بسیار آشفته است. حافظه نیز با خاطره، دلتنگی، مالیخولیایی به گذشته مرتبط است و کسی که قادر به یادآوری نیست، به سختی قادر به تصور است، زیرا حافظه خاک تخیل است و مستقیماً با هویت خود مرتبط است. '، جوهانی پالاسما. از طرف دیگر، هر فرآیند خلاقانه ای عملی است که در آن همیشه چیزی از خودتان قرار می دهید و خاطرات بخش اساسی ما هستند. من نمی توانستم هیچ مرجع دیگری در رابطه با این موضوع انتخاب کنم، به جز کتاب شگفت انگیز I.Calvino، "شهرهای نامرئی". مارکوپولو (تاجر معروف)، شخصیت اصلی با امپراتور کوهبلای خان صحبت می کند و از او انواع شهرهای انتزاعی، جادویی و سرگرم کننده را توصیف می کند که ظاهراً تجربه کرده و دیده بود، اما در واقعیت، او همیشه به شهر زادگاهش اشاره می کند. در ذهن و قلب او، ونیز. تمام خاطرات او از ونیز به او کمک می کند تا دنیاها و واقعیت های مختلف را بسازد، طراحی کند. او از تخیل خود استفاده می کند و به عنوان "معمار" عمل می کند. طراحی آثار معماری، ساختمان ها و مناظر از طریق این دسترسی به خاطرات ما امکان پذیر می شود، اما در عین حال حاوی خاطرات پروژه هستند. تمام خاطرات دوران کودکی ما مربوط به خانه ها و فضاهایی است که در آن زندگی کرده ایم. ما تکه هایی از فضاها، شرایط نورها، بوها، احساس صمیمیت و محصور بودن را به یاد می آوریم، زیرا حتی اگر چشمان ما پوست، اسکلت، ماهیچه ها و هر چیز دیگری را فراموش کند. بخشی از بدن ما به یاد می آورد. آن یک خاطره "تجسم یافته" است. من بچه آن خانه بودم، پر از خاطره بوهایش، پر از خنکی راهروهایش، پر از صداهایی که به آن جان بخشیده بود. حتی آواز قورباغه ها در استخرها شنیده می شد. آمدند تا اینجا با من باشند. ' آنتوان دو سنت اگزوپری هر ساختمان بزرگی که امروز می بینیم صرفاً یک اثر فردی نیست، بلکه نوعی همکاری است، احتمالاً ناخودآگاه، از کار خلاقانه معمار خود با پیشینیانش، زیرا ما به طور مداوم از تجربیات معماری گذشته یاد می گیریم.