پاورپوینت بررسی و تحلیل جامع روستای سنگی کندوان آذربایجان
روستای کندوان یکی از معروف ترین و شگفت انگیزترین جاذبه های طبیعی و فرهنگی استان آذربایجان شرقی در ایران است. روستای کندوان تنها "روستای صخره ای مسکونی" در جهان است. دو روستای مشابه دیگر نیز وجود دارد که یکی از آنها در کاپادوکیه ترکیه و دیگری در داکوتای آمریکا است، اما با این تفاوت که این روستاها خالی از سکنه هستند. روستای تاریخی کندوان با قدمتی بیش از هزار سال در شهرستان اسکو در 70 کیلومتری تبریز قرار دارد. خانه های کندویی یا قندی شکل این روستا در دل کوه قرار دارند که کاملاً حاصل یک آتشفشان طبیعی هستند و بدون دخالت انسان شکل گرفته اند. یکی از بارزترین ویژگی های کندوان، شگفتی زمین شناسی آن است. این روستا در صخره های آتشفشانی که مشخصه منطقه است حک شده است. طی میلیون‌ها سال، خاکستر آتشفشانی و زباله‌های کوه سهند ، یک آتشفشان خاموش، به توف تبدیل شده است، سنگی نرم و به راحتی حفاری می‌شود. ساکنان کندوان از این شگفتی طبیعی بهره برده اند و منازل را مستقیماً در صخره تراشیده اند و منظره ای بی نظیر و سورئال خلق کرده اند. کندوان صرفاً یک اثر تاریخی نیست. این دهکده ای زنده و نفس گیر است که در آن مردم به اجرای سنت های قدیمی ادامه می دهند. اهالی کندوان برای حفظ سبک زندگی منحصر به فرد خود و معماری خاص روستا اهتمام زیادی به خرج داده اند. آنها دانش سنگ‌تراشی را از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌کنند و تضمین می‌کنند که مهارت‌های باستانی در زمان از دست نخواهند رفت. تاریخ کندوان به اندازه معماری آن فریبنده است. اعتقاد بر این است که این روستا برای بیش از 700 سال سکونت داشته است، برخی منابع نشان می‌دهند که قدمت آن حتی بیشتر است. ریشه آن با مهاجرت اقوام ترک به این منطقه عجین شده است و کندوان قرن ها شاهد تبادل فرهنگی و سازگاری بوده است. این روستا احتمالاً در اواخر قرن سیزدهم یا چهاردهم پس از میلاد ساخته شده است، اگرچه برخی تحقیقات باستان شناسی حتی قدمت این خانه ها را به 7000 سال پیش تخمین می زند. اعتقاد بر این است که قبیله ای به نام «هیله ور» که از تهاجمات مغول فرار کرده بودند، از صخره های کندوان به عنوان پناهگاه - و پناهگاه امن با خنک نگه داشتن خانه ها در زمستان و گرم نگه داشتن خانه ها در زمستان استفاده می کردند. تصور می شود که این ساکنان تصمیم گرفته اند برای همیشه در آنجا بمانند و این منطقه را به یک روستای مسکونی تبدیل کرده اند که هنوز اشغال شده است. صخره ها سلول های کندویی شکل داده اند که به «کاران» نیز معروف هستند. تمام اتاق‌های خانه‌های صخره‌ای از سنگ تراشیده شده‌اند و ساکنان قبلی برای اتاق‌ها پنجره‌هایی می‌ساختند و بعداً آنها را با شیشه‌های رنگارنگ تزئین می‌کردند.