پاورپوینت بررسی و تحلیل گنبد در معماری اروپایی
گنبد، در معماری، ساختار نیمکره ای از طاق تکامل یافته و معمولا سقف یا سقف را تشکیل می دهد. گنبدها ابتدا به صورت تپه‌های جامد و با تکنیک‌هایی که فقط با کوچک‌ترین ساختمان‌ها سازگار بود، مانند کلبه‌ها و مقبره‌های گرد در خاورمیانه باستان، هند و مدیترانه ظاهر شدند. رومی ها نیمکره بنایی در مقیاس بزرگ را معرفی کردند. گنبد در سراسر محیط خود رانش هایی را اعمال می کند و اولین نمونه های تاریخی مانند پانتئون روم به دیوارهای پشتیبان سنگین نیاز داشتند. معماران بیزانسی تکنیکی را برای برافراشتن گنبدها بر روی پایه ها اختراع کردند که اجازه نورپردازی و ارتباط از چهار جهت را می داد. همانطور که در شکل نشان داده شده است، انتقال از یک پایه مکعبی به گنبد نیمکره توسط چهار توده آویزان، توده های مثلثی معکوس بنایی که هم به صورت افقی و هم به صورت عمودی منحنی شده اند، انجام شد. راس آنها بر چهار پایه قرار داشت که نیروهای گنبد را به آنها هدایت می کردند. دو طرف آنها به هم پیوستند تا قوس هایی را روی دهانه هایی در چهار وجه مکعب تشکیل دهند. و پایه های آنها به صورت دایره ای کامل به هم می رسیدند و شالوده گنبد را تشکیل می دادند. گنبد آویزان می‌توانست مستقیماً بر روی این پایه مدور یا روی دیوار استوانه‌ای به نام طبل قرار گیرد که برای افزایش ارتفاع بین آن دو قرار می‌گیرد.