پاورپوینت تحلیل فضای شهری خیابان استقلال استانبول
این منطقه توسط لوانتین ها تاسیس شد و ساختاری دارد که نمونه شهرهای اروپایی است. افزایش تعداد سفارتخانه ها منجر به توسعه شهرک های فراتر از گالاتاسرای به سمت تقسیم می شود. پل گالاتا، همانطور که امروزه شناخته می شود، منطقه سوریچی و بی اوغلو را به هم متصل می کند، توسط بزمی عالم ولید سلطان در سال 1845 ساخته شد. ارائه آسان حملونقل قرنهاست که در مقایسه با استانبول قدیم به روی جهان خارج باز بوده است و امکان توسعه سریع منطقهای را فراهم میکند که نوآوریهای غرب برای اولین بار در آن پیادهسازی شدند. اگر قبلا از خط تونل Karaköy-Taksim استفاده کرده اید، ممکن است با اطلاعاتی آشنا باشید که متروی تونل دومین متروی قدیمی جهان پس از لندن است. ایده ارائه شده توسط مهندس فرانسوی یوژن هانری گاوند به سلطان عبدالعزیز پذیرفته شد و ساخت و ساز در سال 1871 آغاز شد و با یک مراسم باشکوه در سال 1875 به بهره برداری رسید. در گذشته که از بی اوغلو نام برده می شد، منظور از Cadde-i Kebir یا همان خیابان استقلال که پس از اعلام جمهوریت نامیده می شد، بود. بیرون رفتن به بی اوغلو برای استانبولی ها یک فعالیت و بخشی از معاشرت بود. بین سالهای 1850 و 1860، یونانی الاصل دکتر. زوریوس پاشا توضیح میدهد: «در اواسط قرن نوزدهم، وضعیت و وضعیت خیابانها، خیابانها و خانههای بیاوغلو، لباسها و شیوههای پوشش مردم، بهویژه زنانشان، کاملاً متفاوت بود». به عنوان یک پاورقی کوتاه، ساخت بنای یادبود جمهوری در میدان تقسیم در سال 1925 آغاز شد و در سال 1928 به پایان رسید. مجسمه ساز پیترو کانونیکا ایتالیایی است و دو مجسمه ساز جوانی که به او کمک می کنند هادی بارا و سابیها بنگوتاش هستند. سابیها بنگوتاش همچنین مهم است زیرا او اولین دانش آموز زن مجسمه سازی Sanayi Nefise Mektebi است. البته با اعلام جمهوری و انتقال پایتخت به آنکارا، بی اوغلو اهمیت خود را هرچند موقت از دست داد و سفارتخانه ها ساختمان های خود را به پایتخت منتقل کردند. احیای آن در دهه 1950 رخ داد.