پاورپوینت بررسی اصول معماری باغ ایرانی و تحلیل معماری باغ شاهزاده ماهان کرمان
معماری ایرانی یا معماری ایرانی (به فارسی: مهرازی ایراین) معماری ایران و سایر نقاط آسیا، قفقاز و بخش‌هایی از آسیای مرکزی است. تاریخچه آن حداقل به 5000 سال قبل از میلاد برمی گردد و نمونه های معمولی آن از ترکیه و عراق تا ازبکستان و تاجیکستان و از قفقاز تا زنگبار توزیع شده است. ساختمان‌های ایرانی از کلبه‌های دهقانی گرفته تا چایخانه‌ها و باغها، تا آلاچیق‌ها، «برخی از باشکوه‌ترین سازه‌هایی که جهان تا به حال دیده است» متفاوت است. علاوه بر دروازه‌ها، کاخ‌ها و مساجد تاریخی، رشد سریع شهرهایی مانند پایتخت، تهران (معماری تهران) موجی از تخریب و ساخت‌وسازهای جدید را به همراه داشته است. معماری ایرانی تنوع زیادی را از لحاظ ساختاری و زیبایی شناختی از سنت ها و تجربیات مختلف به نمایش می گذارد. بدون نوآوری های ناگهانی، و علیرغم آسیب های مکرر تهاجم و شوک فرهنگی، «شخصیتی متمایز از سایر کشورهای مسلمان» پیدا کرده است. ویژگی های سروو آن عبارتند از: «احساس مشخص برای فرم و مقیاس. اختراعات سازه ای، به ویژه در ساخت طاق و گنبد؛ استعدادی برای دکوراسیون با آزادی و موفقیت که در هیچ معماری دیگری قابل رقابت نیست. به‌طور سنتی، آرمان شکل‌دهنده راهنما معماری ایرانی، نمادگرایی کیهانی آن بوده است که «به وسیله آن انسان با قدرت‌های بهشتی در ارتباط و مشارکت قرار می‌گیرد». این مضمون نه تنها به معماری ایران وحدت و تداوم بخشیده، بلکه منشا اولیه شخصیت عاطفی آن نیز بوده است. به گفته آرتور پوپ، مورخ و باستان شناس ایرانی، عالی ترین هنر ایرانی، به معنای واقعی کلمه، همیشه معماری آن بوده است. برتری معماری در هر دو دوره قبل و بعد از اسلام صدق می کند. اصل اساسی معماری سنتی ایرانی تداوم خود را حفظ کرده و اگرچه موقتاً به دلیل درگیری‌های سیاسی داخلی یا تهاجم خارجی مختل شده است، اما به سبکی بی‌گمان دست یافته است. در این معماری «ساختمان های کوچکی وجود ندارد. حتی آلاچیق‌های باغ نیز نجابت و وقار دارند و کاروانسراهای محقر عموماً جذابیت دارند. در بیان و ارتباط، بیشتر بناهای فارسی گویا و حتی شیوا هستند. ترکیبی از شدت و سادگی فرم را ارائه می دهد. بی‌واسطگی، در حالی که تزیینات و اغلب تناسبات ظریف، مشاهدات مداوم را پاداش می‌دهند. ،