پروژه تجزیه و تحلیل احیاء میدان عتیق شهر اصفهان
مجموعه میدان کهنه و مسجد جامع اصفهان به عنوان اصلی ترین و قدیمی ترین قطعه شمالی محور تاریخی شهر اصفهان شناخته شده است. اساس استخوانبندی شهرهای ایران بر محورهای استقرار بناهای عمومی شهر که بارزترین آنها بازارها هستند، استوار می باشد. محور تاریخی اصفهان همان ستون فقرات ساختار کالبدی، اقتصادی، اجتماعی شهر است که نمونه بارزی از اسختوانبندی شهری در ایران می باشد. این محور در تمامی دوره های تاریخی، همواره نقش ساختاری داشته و اکنون نیز استخوانبندی فعال شهر برهمان ساختار محور قدیم استوار است. این مجموعه بازتاب گویایی از سبک های معماری و شهرسازی شهر اصفهان در اعصار مختلف بوده و همچنین با حرکتی که همیشه رو به جنوب داشته، از محل میدان کهنه و مسجد جامع آغاز و در نقطه پایان به باغات هزار جریب در دامنه کوه صفه که در حال حاضر دانشگاه اصفهان در بخشی از شهر از جمله ابنیه تاریخی موجود در امتداد همین محور جای دارند و محدوده های مسکونی نیز بصورت رشته هایی از شاخه اصلی منشعب می شده اند.
طول این محور در حال حاضر بیش از 6 کیلومتر و مساحت تقریبی محور و فضاهای آن حدود 500 هکتار است که حدود 7/3 درصد از کل مساحت شهر اصفهان را تشکیل می دهد. اگرچه محور فرهنگی تاریخی اصفهان، یک عنصر یکپارچه و تجزیه ناپذیر است، لکن می توان آن را به چند قطعه اصلی تقسیم نمود: