پایانه مسافری جنوب که بیشتر مردم آن را با نام ترمینال جنوب میشناسند، جزئی از سیستم حملونقل برونشهری کشور است که سرگذشت جالبی دارد. در گذشته با ورود و توسعه وسایل نقلیه موتوری بخصوص اتوبوس برای ارتباطات بینشهری ، هرگونه خدمات توسط گاراژهای وابسته به بنگاههای مسافربری انجام میشد و هر کس قصد سفر داشت، باید سری به این گاراژها میزد و بلیت میگرفت. گاراژ کلمهای فرانسوی و به معنای جای سرپوشیده یا دربسته برای پارک کردن خودرو و وسایل نقلیه است و معنای لغوی آن به معنای ایستادن است. پیش از این، گاراژها در مرکز شهر و در امتداد محور خیابانهایی که به جاده ارتباطی شهر با خارج از آن میرسید، مستقر شده بودند. بیشتر گاراژهای آن زمان در خیابانهای ناصرخسرو، مولوی، باب همایون و سرگرد سخائی مستقر بودند و نامهایی ازجمله اتوعدل، تیبیتی، میهنتور، ایران و... از نامهای آشنا و پرخاطره نسل قدیم به مشار میرود.