پاورپوینت بررسی معماری مسجد جامع اشترجان
مسجد جامع اشترجان قدمت ساخت این مسجد به دوره سلجوقیان (قرن یازدهم) می رسد. این مسجد سپس در سال 1310 توسط ایلخانان مرمت شد. قسمت بالاتر درگاه با دو مناره تخریب شد. تنها قطعاتی از تزئینات مینای فیروزه ای رنگ باقی مانده است. این نوع تزئینات در دوره ایلخانان رواج یافت. مناره ها با همان تکنیکی که در منارجنبان به کار رفته بود ساخته شده اند: تکنیک تکان دادن مناره ها. اتاق گنبد دار که از یک قوس بیضوی پشتیبانی می کند میزبان محراب فوق العاده ای با گچ بری شده بود که اکنون در موزه هنرهای اسلامی تهران نگهداری می شود. مساحت این مسجد 1500 متر مربع است و دارای دو دروازه شمالی و جنوبی است. دروازه شمالی 13 متر ارتفاع دارد و اطراف آن را بقایای دو مناره آجری که با کاشی های فیروزه ای تزئین شده اند، احاطه کرده است. تنها یک سوم از این مناره ها باقی مانده است. آنها به گونه ای ساخته شده اند که تاب دادن یک مناره باعث تاب خوردن مناره دیگر می شود. دروازه جنوبی مسجد 7 متر ارتفاع دارد و با گچ بری های رنگارنگ تزئین شده است. بنای مسجد شامل یک حیاط مستطیل شکل باریک است که از سه طرف با نمازخانه های طاقدار پوشیده شده است. در ضلع چهارم، ایوانی طاقدار در جلوی اتاقک گنبدی قرار دارد. درگاه ورودی اصلی با مناره‌های استوانه‌ای جانبی در نمای بیرونی شمالی، خارج از محور با محراب واقع شده است - احتمالاً به دلیل انقباضات سازه‌های از پیش موجود. مسجد با هسته آجری ساخته شده است که با آجر پخته روبرو شده است. به نظر می رسد که اتاقک گنبد کمی زودتر ساخته شده است و از گچ ضخیم بر روی هسته آجر گلی استفاده شده است.