شرایط اقلیمی جغرافیایی معماری اصفهان پاورپوینت بررسی جغرافیای طبیعی شرایط اقلیمی و معماری اصفهان

پاورپوینت بررسی جغرافیای طبیعی شرایط اقلیمی و معماری اصفهان - شهری به نام گابه (که بعدها در فارسی میانه گی و در عربی جی نامیده شد) در محل اصفهان امروزی را می توان حداقل به دوران هخامنشیان (559 تا 330 قبل از میلاد) ردیابی کرد، اما اطلاعات کمی در مورد این منطقه قبل از حکومت سلسله ساسانیان (حدود 224 - حدود 651 م). گفته می شود در قرن پنجم، ملکه شوشان دخت، همسر یهودی یزدگرد اول (حکومت 399-420)، مستعمره ای از یهودیان را در نزدیکی یهودیه (به معنای واقعی کلمه «شهر یهودیان») اسکان داد. (تاسیس مستعمره را نیز به نبوکدرزار نسبت داده اند، اما احتمال آن کمتر به نظر می رسد.) پل شهرستان که بر روی زاینده رود در فاصله اندکی در جنوب شرقی شهر قرار دارد، مربوط به دوران ساسانیان است. اسکله ها، با این حال، تمام آنچه از ساختار اصلی باقی مانده است، قسمت بالایی اغلب بازسازی شده است. پس از فتح اعراب در سال 642، این شهر با نام منطقه ای اصفهان شناخته شد. در زمان اعراب، این شهر به عنوان مرکز استان الجبال («کوه‌ها») عمل می‌کرد، منطقه‌ای که بخش اعظم ماد باستان را پوشش می‌داد. اصفهان تحت سلسله بویید (بویه) ایرانی که به قدرت رسیدند و بر بخش بزرگی از ایران حکومت کردند، رونق یافت. زمانی که اقتدار موقت خلفای عباسی در قرن دهم کاهش یافت. طغریل بیگ، فاتح ترک و بنیانگذار سلسله سلجوقیان، اصفهان را در اواسط قرن یازدهم پایتخت قلمرو خود قرار داد و در زمان نوه معروفش ملک شاه اول (حکومت 92-1073) شهر از نظر وسعت و شکوه رشد کرد. در آن روزها مرکز شهر مربع یا مستطیلی بود که در فاصله ای در شمال حیاط اصلی شهر یعنی میدان شاه قرار داشت. از شمال با مسجد جامع اصفهان هم مرز بود که هنوز هم یکی از مفاخر معماری شهر است. در انتهای جنوبی مسجد علی (مسجدعلی) قرار داشت. از بنای اولیه فقط یک مناره بلند باقی مانده است. نیمام الملک، وزیر اعظم ملک شاه و حامی شاعر عمر خیام، گنبدی زیبا به مسجد جامع اضافه کرد. ناگفته نماند، رقیب او تاج الملک سپس یک اتاق گنبدی کوچکتر اما حتی زیباتر ساخت که گفته می شود به «کمال معماری» دست یافته است.