پاورپوینت بررسی طرح مرمت و احیا آب انبار مسجد شازده کرمانشاه
معماری بومی که به معماری محلی یا منطقه ای نیز معروف است، به معنای «تحقق» و «تجسم» ناخودآگاه فرهنگ جامعه با الزامات مردم در طبیعت است. در الگوهای مسکن سنتی، همه ساختمان ها با اقلیم و جغرافیا سازگاری دارند. علاوه بر این، در کنار فرهنگ مشترک، استفاده از مصالح و اشکال مشابه، هماهنگی و یکپارچگی معمولی را بین ساختمان ها ایجاد می کند. ایران کشوری پهناور با مناطق اقلیمی متفاوت است و سازندگان سنتی در گذشته راهکارهای اقلیمی منطقی متعددی را برای افزایش آسایش انسان ارائه کرده اند. در واقع این تاکید یکی از مهم ترین و اساسی ترین ویژگی های معماری ایرانی بوده است. معماری ایران تا حد زیادی بر اساس اقلیم، جغرافیا، مصالح موجود و باورهای فرهنگی استوار بوده است . آب مایه حیات است و تامین آب برای رفع نیازهای روزانه همواره یکی از مهم ترین دغدغه های مردم بوده است. این موضوع در مناطق گرم و خشک مانند کویرها و مناطق جنوبی ایران بسیار حائز اهمیت است. معماران گذشته با درایت و تجربه خود راه حل مناسبی برای این معضل یافتند و با ساختن آب انبارها توانستند شرایط زندگی در این مناطق را بهبود بخشند. این بناها آب خنکی را برای مسافران کویر و ساکنان آن منطقه فراهم می کرد. قابل ذکر است که آب انبارها در هر منطقه با تمامی امکانات و محدودیت های محیطی و طبیعی بستر خود هماهنگ بوده و با محیط خود هماهنگی کامل داشته اند