معماری پایدار استفاده از استراتژی های طراحی است که اثرات منفی محیطی ناشی از یک محیط ساخته شده را کاهش می دهد. معماران منظر سایت، مدیریت انرژی و مدیریت آب طوفان را در هنگام برنامه ریزی در نظر می گیرند و سپس از سیستم های سازگار با محیط زیست و مصالح ساختمانی در طول ساخت و ساز استفاده می کنند. طراحی پایدار دیگر روش آینده نیست - در حال حاضر بسیار مهم است و به جوامعی که آن را می پذیرند پاداش خواهد داد. معماران هنگام طراحی ساختمان های عمومی با در نظر گرفتن پایداری، از پنج استراتژی برتر معماری پایدار زیر استفاده می کنند: 1. طراحی پایدار منفعل. استراتژی‌های غیرفعال، مانند در نظر گرفتن جهت خورشید و آب و هوا هنگام نشستن و اندیشیدن در مورد قرارگیری و عملکرد پنجره، برای بهترین مدیریت نور روز و تهویه طبیعی و کمک زیادی به کاهش نیازهای انرژی برای ساختمان استفاده می‌شود. در اقلیم های خاص، می توان از تکنیک های جرم حرارتی برای مهار انرژی خورشیدی استفاده کرد. در چنین مواقعی دیوارهای ضخیم در طول روز گرمای خورشید را جذب کرده و در شب آن را به داخل ساختمان رها می کنند. 2. طراحی پایدار فعال. معماران با مهندسان مکانیک و برق مشورت می‌کنند تا سیستم‌های برق، لوله‌کشی، تهویه مطبوع و سایر سیستم‌های با راندمان بالا را اجرا کنند که به گونه‌ای طراحی شده‌اند که ردپای محیطی کوچکی داشته باشند. 3. سیستم‌های انرژی تجدیدپذیر. سیستم های انرژی تجدیدپذیر، از جمله آنهایی که از انرژی خورشیدی و باد استفاده می کنند، نیز گزینه های عالی برای برخی ساختمان ها هستند. این سیستم ها اغلب همراه با استراتژی های طراحی غیرفعال استفاده می شوند. 4. مصالح ساختمانی سبز و پایان. با اولویت دادن به خرید فولاد، الوار، بتن و مواد تکمیلی، مانند فرش و مبلمان، از شرکت‌هایی که از تکنیک‌های تولید سازگار با محیط‌زیست یا مواد بازیافتی استفاده می‌کنند، معماری پایدار را بالا می‌برد.