هنر و معماری دوران هخامنشیان بررسی هنر و معماری دوران هخامنشیان

بررسی هنر و معماری دوران هخامنشیان - میراث معماری خارق‌العاده هخامنشیان در ویرانه‌های شهر مجلل تخت جمشید، پایتخت تشریفاتی امپراتوری هخامنشی به خوبی دیده می‌شود. تخت جمشید در ۷۰ کیلومتری شمال شرقی شهر مدرن ایران شیراز، مجموعه ای وسیع و مرتفع به ارتفاع ۴۰ فوت، عرض ۱۰۰ فوت و طول یک سوم مایل است. این شامل سالن های متعدد، راهروها، یک تراس وسیع، و یک راه پله متقارن دوتایی است که دسترسی به تراس را فراهم می کند و با نقش برجسته هایی تزئین شده که صحنه هایی از طبیعت و زندگی روزمره را به تصویر می کشد. بزرگترین سالن مجموعه، سالن تماشاگران آپادانا است. این تالار در مجموع دارای 36 ستون فلوت دار با سرستون هایی است که به شکل های منحصر به فرد حجاری شده اند. به‌طور معروفی «نقش‌های برجسته گنج» نفیس را به نمایش می‌گذارد - فریزهایی که بر حضور و قدرت الهی پادشاه تاکید می‌کنند و صحنه‌هایی از سراسر امپراتوری وسیع او و ارتش جاودانه‌های ایرانی او را به تصویر می‌کشند. آغاز ساخت تخت جمشید توسط داریوش اول (550–486 پ. این کاخ هنر امپراتوری را در مقیاسی کاملاً بی سابقه نشان می داد. مواد و هنرمندان از گوشه و کنار امپراتوری برای کار روی آن کشیده شدند. سبک‌ها، سلیقه‌ها و نقوش در بیانی مجلل از هنر و معماری ترکیبی که از ویژگی‌های سبک ایرانی هخامنشی بود در هم آمیخت. این توجه به تنوع در نقش برجسته‌های تالار آپادانا نیز نمایان می‌شود، که در آن رهبران و شخصیت‌های برجسته از استان‌های مختلف به شکل‌های منطقه‌ای در زیر خط‌کشی که توسط لاماسوس نر برگرفته از فرهنگ‌های پیشین بین‌النهرین برگرفته شده است، ظاهر می‌شوند.